Het kan best leuk zijn ingewikkelde dingen in elkaar te knutselen in je keuken. Om gerechten in elkaar zetten die niet onderdoen voor sterrenniveau, ambachtelijke worst maken met je KitchenAid opzetstuk, moleculair koken in een friteuse of een meerdagenplanning opzetten om vanille-ijs te fabriceren. Leuke activiteiten voor op een regenachtige zondagmiddag, zeker als je zoals in mijn geval gezegend bent met een geopende supermarkt op zondagmiddag met een aardig assortiment in- en uitheemse ingrediënten. Nu is dit is toevallig mijn hobby – een ander breidt, timmert, verft, leest of sport. Het kan natuurlijk zijn dat je dit soort koken helemaal niet leuk vindt – of zelfs het koken van ‘normale gerechten’ een niet uit te drukken aanslag op je geluksniveau is. Maar uiteindelijk houden de meeste mensen wel van eten zelf, en heeft zelfs een goede lasagne nog best wat voorbereidingstijd, kennis en kunde vereisen om rond etenstijd een borrelend hete ovenschaal homemade goodness op tafel te toveren.
De realiteit echter is dat je die tijd of het doorzettingsvermogen hiervoor meestal helemaal niet hebt. Zelfs als het je hobby is. Meerdere kookboeken staren me zwijgend, beschuldigend aan vanuit de boekenkast. Ik heb ze gekocht in een kwijlende hebberigheid bij het lezen van de recepten en het zien van de foto’s van het eten en de bijbehorende knusse taferelen – mannen die mannelijk en stoer enorme lappen vlees en complete aubergines op een rokerige BBQ staat te gooien, gelukzalig kijkende bakgodinnen met laagjestaarten met zorgvuldig gemanicuurde frostings, zoete kindertjes met felblauwe poppenogen met handen vol frambozen, ja, het leven van een foodie bestaat uit louter picknicks in weelderige bossen, keukens vol vintage bakvormen en lange tafels met aangeschoven vrienden die stuk voor stuk ook allemaal heel hip en uitgerust eruit zien. Eenmaal thuisgebracht heb ik er een aantal keer verlekkerd doorheen gebladerd, maar uiteindelijk niets uit gekookt. Een ingrediënt wat niet te vinden of onbetaalbaar was, of een ondeelbaar recept bedoelt voor acht personen terwijl je maar met twee bent – er zijn vele redenen waarom die prachtige kookboeken dan toch stof staan te verzamelen. Maar de belangrijkste formule: tijd X aantal ingrediënten. Als de lijst niet zo lang is, en het kost me een half uur tot drie kwartier het op tafel te krijgen, dan is de kans dat het gekookt wordt reëel.
In het drukke leven wat we tegenwoordig allemaal zo’n beetje leiden is er dus weinig plaats voor intensieve, ingewikkelde recepten. Geen twintig ingrediënten die je allemaal eerst nog moet vinden, of complete stappenplannen die je in de juiste volgorde moet uitvoeren voordat het überhaupt een oven ingaat. Maar, in dat leuke drukke leven van je wil je nog wel eens een keer indruk maken op je vrienden. Want dat heb je toch langs zien komen in die knusse kookboektaferelen, waarbij iedereen zo gelukkig kijkt. Nu, een tafel in het bos neerzetten is niet helemaal uitvoerbaar en een tuin heb je ook al niet (en het is trouwens oktober en het regent) maar je komt al een heel eind als je onderstaand recept maakt. Het is allemaal te koop bij de Albert Heijn, en als je geen gekleurde tomaatjes kan vinden dan pak je gewoon de rode variant. Zen. Het leven is te kort om vijf verschillende supermarkten af te speuren. Al helemaal als het je hobby niet is.
Dit is een leuk recept, vanwege drie redenen: 1. Het is een ovenrecept. Dit betekent dat je op het moment dat het de oven ingaat, je bij je vrienden kunt voegen met een glaasje wijn, stukjes stokbrood en een bakje humus. De nieuwste verhalen komen immers in het begin van de avond. 2. Het is foolproof. Zo lang je de oven niet te heet/ te lang zet, kan er niets gebeuren. 3. Het ziet er beeldschoon uit. Minimale inspanning, maximaal resultaat – mijn favoriet soort recept.
Tomatenplaattaart
Aangepast recept van Joy the Baker
- Rol bladerdeeg*
- Potje zongedroogde tomaten**
- 1 of 2 teentjes knoflook
- Halve rode peper
- Plak zachte geitenkaas
- 1 bakje met driekleuren cherry tomaatjes, of 2 bakjes rode cherrytomaatjes
- 4 tomaten
- Handje basilicum, in stukjes gescheurd/gesneden
- Paar takjes tijm (een paar geritst en een paar voor decoratie)
- Olijfolie
Verwarm oven voor op 200ºC. Begin met het uitrollen van de rol bladerdeeg op een bakplaat. Mocht je bevroren deeg gebruiken, leg het dan op een bakpapiertje en druk de randjes op elkaar. (Helemaal mooi doen? Ontdooi ze lichtjes, stapel ze op en rol ze uit met een deegroller – maar ja, dat maakt het weer een stapje moeilijker. Koop gewoon die rol uit het koelvak, met bakpapier en al.) Snij de tomaten in plakken. Halveer de cherrytomaatjes. It’s that easy!
Doe zoveel gedroogde tomaatjes als je wilt in het bakje van de staafmixer met een paar lepels van de olie uit het potje, de gepelde tenen knoflook en de peper. Blitz. Maak het zo smooth of zo chunky als je zelf wilt. Smeer je tapenade (hint: dit smaakt ook geweldig op een toastje. Mensen helemaal onder de indruk enzo.) uit op het bladerdeeg, laat een rand van ongeveer 2 cm over.
Brokkel de geitenkaas erover, en strooi de basilicum erover. Verdeel tomaten erover. Ik ga voor een rij grote plakken tomaat aan de randen, en vul het gat met cherrytomaatjes in het midden. Ik zou zeggen: laat je innerlijke artiest los. Bestrooi met tijmblaadjes en decoratieve takjes, wat zout en peper, en besprenkel met wat olijfolie. Bak 16 tot 18 minuten tot bladerdeeg gaar en knapperig is. Hussel in de tussentijd een zakje sjieke kant en klare sla met wat olijfolie en wijnazijn tot een simpele salade, of laat dat een behulpzame vriend doen. Drink wijn en eet humus tot het klaar is, zet het op tafel en ontvang complimenten. Tadaa.
* Uit het koelvak, ik gebruik het eigen merk. Bevroren zou ook kunnen, maar is meer werk en wordt wat rommeliger. Deze ligt zelfs al op een bakpapiertje!
** Je zou het helemaal makkelijk kunnen doen en iets kopen in de trant van tapenade of bruschetta spread, zo kan ik me voorstellen. Dit is echter de meest economische optie, en bovendien kan je daar nog iets bij tweaken.