Terwijl ik mijn boodschappen uit van het rolmandje op de band laad, verbaas ik mijzelf over de verschrikkelijke culi-yup waar ik klaarblijkelijk in ben veranderd. Scharrelkip, bio-ei. Roomboter, bio-waterkers, zakje fashionsla. Biologische citroenen, Page Groen en Zacht toiletpapier, Natuur Yoghurtijs van Erben, en een Excellent meergranen brood. Goed, het zijn niet dagelijkse boodschappen, want schoonouders eten een hapje mee. IJs koop ik bijna nooit, en zo’n excellent brood komt niet in handige plakjes dus koop ik alleen als het de maaltijd zal vergezellen. Maar toch: het saldo onderaan mijn bonnetje had zeker gehalveerd kunnen zijn als ik ook Euroshopper had toegelaten in mijn blauwe karretje, of me niet druk had kunnen maken om een paar chemicaliën extra in mijn citroencake. Of echt het verschil niet had kunnen proeven tussen roomboter of margarine.
Het leven van een culi-yup gaat dus niet over rozen – of eigenlijk wel. Onbespoten, want dan kan ik de blaadjes suikeren en over een cake uitstrooien… Ik dwaal af. Keuzes die we maken in de supermarkt zeggen veel over hoe we onszelf zien, de impact die we onszelf toestaan te maken op dierenwelzijn en milieu, en waar we onszelf op de ladder der kookfanaten zien. Ik koop bijvoorbeeld wel kant en klaar bladerdeeg, maar zou nooit en te nimmer een cakemix gebruiken. Ook zakjes woksaus, hele maaltijdsalades of volledige groentensoeppakketten kunnen mijn goedkeuring niet meer wegdragen. Het toetjesschap begint langzaam zijn glans te verliezen sinds ik heb geleerd zelf vla, tiramisu en hangop te maken. Het is vaak gewoon lekkerder als je het zelf maakt, maar tegelijkertijd heb je er als hardwerkende yup ook gewoon de tijd er niet voor. Dus loop ik wikkend en wegend door de supermarkt, compromissen met mijzelf te maken over wat ik vind dat ik eigenlijk zou moeten eten, wat ik ervoor kan betalen en hoeveel tijd ik er voor over heb.
Gelukkig gloort er hoop aan de horizon! Een excuus om af en toe zo’n fascinerend zakje woksaus te kopen, of een pak pannenkoekenmix, of juist om een totaal exotisch en beangstigend ingredient eindelijk uit te proberen: ik mag gaan schrijven voor Blinde Paniek! Daar zal ik regelmatig een product uit de supermarkt uitpluizen, beschrijven, proeven, en het proberen te plaatsen in de context van onze Nederlandse samenleving. Mocht je suggesties hebben voor iets wat je wilt zien beschreven, laat het me weten!
Ja, het is soms lastig keuzes te maken in de super! Ik ben nu op dag 5 van een sapvastenkuur. Kan niet wachten om weer te smikkelen… Leuk dat je mag schrijven voor iets nieuws, ga zo kijken.