Het duurde een tijdje, maar ik durf het inmiddels toe te geven. Het begon heel onschuldig tijdens mijn studententijd. Ik ging op mijzelf wonen en ik gaf mijn zuurverdiende centjes uit in de tweedehandswinkel om de hoek, mijn eerste zelfgekochte kookboeken. Meestal hele slechte kookboeken, want mensen hadden die dingen niet voor niets naar een tweedehandswinkel gebracht. Alhoewel, mijn allereerste exemplaar heb ik van mijn oma gekregen, voor Sinterklaas, denk ik:
Ik weet nog dat ik dit boek ademloos heb doorgebladerd en bijna uit mijn hoofd leerde. Zo leken me de ‘kattentongen’ geweldig, net zoals de Elzasser appeltaart. En dit doe ik, ik zweer het, uit mijn hoofd. Maar er is één probleem, welk ook een profetische waarde zou hebben voor het verdere verloop van mijn kookboekenmanie: ik heb er nog nooit iets uit gebakken. Ik lees kookboeken van voor tot achter en kook vervolgens van een recept wat ik ergens op internet heb gevonden of ik gooi op goed gevoel een paar dingen in een pan.
Nu, niet om die recepten van internet te bashen (want je bent immers op een kookblog), maar het is wel zonde van die kookboeken en de ruimte die zij innemen. Inmiddels hebben we een grotere boekenkast aan moeten schaffen omdat de collectie inmiddels om en nabij de 105 exemplaren telt, en ook vriendlief wel wat boeken in de kast wil zetten. Gelukkig heb ik uit heel veel kookboeken ook wel iets gekookt, uit sommigen zelfs best veel. Maar een beetje kookboek heeft minstens tientallen recepten, en zelfs in de meest gebruikte kookboeken is het merendeel van de recepten nog nooit gegeten in huize Pompelmoes.
Je zou kunnen stellen dat dit een redelijk specifiek probleem is, maar ik denk dat meer mensen daar last van hebben. Boeken die zo mooi, interessant of handig zijn bij aankoop of als cadeau, maar vervolgens in de kast verstoffen. Want (kook)boeken zijn fantastisch. Ik hou van het gevoel in mijn handen, de geur van de blaadjes, de mogelijkheid om er kriskras doorheen te bladeren – alles wat een e-book of weblog je nooit gaat geven, al zitten daar andere voordelen aan. Een tijd en plaats voor ieder medium.
Ik loop dus al een paar weken met het idee om wat verandering te gaan brengen in het probleem van de ongebruikte kookboeken, in de vorm van een mooi project voor mijn blog. Het plan is als volgt:
In het komende jaar moet uit 104 (het aantal kookboeken wat ik heb geteld op het moment dat ik dit plan bedacht, en zo mooi verdeelbaar over 52 weken) minstens 2 recepten worden gekookt.
- Het recept moet zo nauw mogelijk gevolgd worden, tenzij er onmogelijke dingen wordt gevraagd
- Het moeten voor mij nieuwe recepten zijn
- Ik vermeld het recept hier, tenzij de auteur het recept zelf online heeft gezet.
- Er moet een gedetailleerde omschrijving komen van de maakbaarheid, smaak en ontvangst van het recept
- Met uitzondering van een paar speciale gevallen (het volledig Japanse kookboek over Nederlandse kaas bijvoorbeeld, of de boeken over cake decoratie) moet er uit elk willekeurig kookboek gekookt worden.
Ik heb er zin in! Ik ben benieuwd of mij dit gaat lukken, gezien de hoge frequentie (4 recepten per week?!) en het deel van mijn collectie kookboeken die zich laat karakteriseren als ‘apart’. Zo is het kookboek ‘I Hate to Cook’ van Peg Bracken fantastisch om te lezen, maar gruw ik bijvoorbeeld van het idee een blikje champignonsoep als saus te gebruiken voor een ovenschotel. Een andere is het ‘het kleine Nutella boekje’, gezien mijn afkeer van iedere vorm van hazelnotenpasta. Andere vooruitblikken? Wat dacht je van ‘The Alcatraz Women’s Club Cook Book’ of ‘Will it Waffle?’ (slogan: Yes, it will)? Verder is er best wel een enorme hoeveelheid boeken met als thema chocola, inmaken, of brood. En twee taarten, 20 potten jam of keer brood bakken per week is zelfs voor dit huishouden best veel.
Wat zouden jullie graag willen zien? Verzoekjes qua auteurs, gerechten, kookboeken (mits in de collectie)?
Renske
Vind het mooi dat al je antropologie boeken er zo quasi-nonchalant tussen staan.
Pompelmoes
Haha, ja, alles staat een beetje op onderwerp, grootte en eigenaar gesorteerd (met nadruk op een beetje). Antropologie neemt daarbij vreemd genoeg van 3 planken alleen de rechterhelft in.
Werner
Oeufs en gelée van Julia Child omdat t vreselijk klinkt blz 547. Soupe á l’oignon van blz 43 om het goed te maken. De macaroni met ham en kaas van Sylvia Witteman, omdat t verhaal zo herkenbaar is. En oeh, de mouclade van Nigella kom ik graag proeven (to feel among the truly blessed). Chestnut and mushroom soup van Dahl, blz 107, wil ik al jaren proberen, liefst met blauw haar.
Kattentongen zijn de sjit trouwens.
Pompelmoes
Oh god, natuurlijk kom je gelijk met iets waar ik kalvenvoetjes en varkensvek voor nodig heb! Haha, ik denk dat ik die even oversla… Of misschien gewoon de gelatineversie? Maar dan moet je die ook komen eten, als voorafje voor de mouclade.
Pompelmoes
*varkensvel, natuurlijk.
Yo
Ik heb geen suggestie. Ga gewoon al lezende meesmullen of meegruwen 🙂
Wat die antropologieboeken betreft, die staan waar ze bij altijd hebben gestaan: tussen eten!!!
Pompelmoes
Haha, dat klopt!
Marjon
Leuk project! Ambitieus ook… Ik ben alijd blij met recepten zonder vlees of vis waarbij je geen vlees of vis mist ; )